Het boek

Als teaser twee fragmenten. De eerste is de keuze van de redacteur. Deze keus overschreed de door de uitgever gestelde limiet met ca. 50%. Hierdoor is fragment 2 gebruikt voor promotionele activiteiten.

Fragment 1 (keuze redacteur)

Contekst: Matt is net aangekomen op het Desert Lab in Syrië, waar hij een rondleiding heeft gekregen. Op zijn kamer neemt hij contact op met zijn goede vriend Eric, die voor hem de achtergronden van de medewerkers op het lab heeft nagetrokken. 

    Eric liet een korte stilte vallen, waarna hij vervolgde: ‘Matt, ik heb helaas een naar bericht voor je. Juanita heeft alles op tafel gegooid in een verhoor. Daarbij heeft ze en passant jouw naam genoemd als iemand met wie zij contact had. Als iemand het in zijn hoofd krijgt om jou te zien als haar informatiebron voor het kraken van het Next Gen-beveiligingssysteem dan zijn de rapen gaar. Daarmee is natuurlijk niet bewezen dat je betrokken bent bij een criminele organisatie.’

    Matt schudde zijn hoofd. Had ze hem erin geluisd? Dat kon niet waar zijn. Het was ook niet waar, ze hadden nooit over Next Gen gesproken. Hoe kon Juanita zijn naam noemen in verband met het hacken van de beveiliging van de hoofdvestiging van een multinational? Geen willekeurig groot concern, maar een waarover de publieke opinie sterk verdeeld was, variërend van een bedreiging voor de mensheid tot redder van diezelfde mensheid. Na de inmiddels beruchte inbraak rolden voor- en tegenstanders van de bedrijfsactiviteiten vechtend met elkaar over straat. Dagelijks artikelen in de kranten, emotionele interviews op de televisie en verhitte discussies op internet. Daar wilde hij voor geen prijs bij betrokken zijn.

    ‘Hebben deze bekentenissen veel media-aandacht gekregen?’

    Eric stelde hem in dat opzicht gerust. ‘Nee, er is absoluut niets naar buiten gekomen, wat ik je vertel weet ik via mijn contacten. Radiostilte is gebruikelijk zolang het onderzoek loopt. Mogelijk pakken ze meer mensen op, hopelijk degenen die achter de schermen aan de touwtjes trekken.’
Matt verbaasde zich voor de zoveelste keer over de informatie die Eric via zijn netwerk opdiepte. Ten slotte vertelde Eric dat hij met zijn onderzoek bij Next Gen in Augusta niet veel verder gekomen was.

    Matt verbak de verbinding en staarde voor zich uit. Even had hij geen gedachten, voelde alleen een kramp in zijn maagstreek, de uitputting na het lopen van een marathon, maar zonder de euforie van het bereiken van de finish. Daarna struikelde hij over zijn gedachten. De situatie, de mogelijkheden, de achtergronden, als in een caleidoscoop flitsen scenario’s langs, een maalstroom die hem onweerstaanbaar naar de diepte zoog, weg van het licht en weg van het leven. Matt riep zichzelf tot de orde. Juanita had natuurlijk een goede reden. Hij dwong zichzelf tot helder nadenken. Maak een objectieve analyse. Er was nog niets van de bekentenissen tot de buitenwereld doorgedrongen. Dat gaf hem tijd, zij het beperkt.

Fragment 2 (keuze uitgever)

    Een nieuwe werkweek. Jobbo zat rustig te werken achter zijn computer. Hij hoopte dat het zo leek. Bijzonder om in een gebouw te zijn waar honderden mensen druk bezig waren met hun dagelijkse taken, onbewust van wat die ochtend stond te gebeuren. Hij, een onbelangrijke stagiair, was als enige op de hoogte. De USB in zijn binnenzak zag er even onbelangrijk en doorsnee uit als hijzelf. Op het moment dat hij het gebouw binnenliep had hij het gevoel met een geladen wapen langs de bewaking te gaan. De man van de security had hem echter vriendelijk begroet, het alarm was alleen in zijn eigen gedachten afgegaan.

    Samantha had hem verteld dat het speciale team van de overheid rond half elf zou arriveren. Bij de poort zou het rustig zijn, het personeel was al binnen. Tot tien uur was het meegevallen, nu kropen de minuten voorbij. Hij bedwong zich om niet elke tien seconden naar buiten te kijken. Kauwend op zijn pen keek hij nadenkend voor zich uit en dan, zonder zijn hoofd te draaien, vanuit zijn ooghoeken een snelle blik naar buiten.

    Vijf voor half elf. Bij de zoveelste steelse blik schoten zijn oogleden een fractie van een seconde omhoog. Vier of vijf donkere busjes stonden op de oprit. Mannen in zwart tenue liepen naar de hoofdingang. Het was waar, de overheid viel de onderneming echt binnen. Tot op de laatste seconde had hij rekening gehouden met een fake verhaal. Een echte missie en hij stond aan de goede kant. In games kreeg de speler per definitie de heldenrol toebedeeld. In de echte wereld ging dat niet zo. Jobbo voelde zich sterk. Dit was zijn moment. Hij had de sleutelpositie, bleef hij zitten dan was alles voor niets, de actie van het squadteam zinloos. Samantha zou hem verachten, hij had het beloofd, de jongen voor wie gold ‘houd je altijd aan je woord’. Jobbo stond op, zijn ultieme game was begonnen. De risico’s waren enorm, de beloning zou alles overtreffen. De hoofdpersoon kwam in actie.

Tijdsaspect

Het verhaal speelt vijf jaar in de toekomst. Toen ik begon met het verhaal was het nog rustig in Syrië. Om het verhaal realistisch te houden situeer ik de gebeurtenissen in een tijd dat de vrede hersteld is in die regio. Damascus is grotendeel herbouwd en weer een levendige stad. Als bijkomend voordeel is de gentechnologie verder ten opzichte van het heden.

De beschreven periode is iets meer dan drie weken. Om precies te zijn 24 dagen, exclusief flashbacks en de epiloog.

Thema & Verhaallagen

De eerste laag betreft een ICT deskundige (specialisatie ICT-security) die door zijn vriendin in de problemen komt. Hij probeert zowel haar onschuld te bewijzen als zijn eigen job te beschermen. Zal hem dat lukken of niet. Op “klassieke” wijze sleuren onverwachte gebeurtenissen hem in een draaikolk van ellende. Eerst overvalt alles hem en gaandeweg neemt hij meer initiatief.

De tweede laag betreft de gentechnologie. Zegen of vloek? De schrijver kiest geen partij, beide kampen komen aan het woord. Dit aspect komt in enkele hoofdstukken aan de orde, maar voert niet de boventoon in het verhaal.

De derde laag is algemener en vager. Hoe verwerk je traumatische jeugdervaringen? Wat is wel en niet acceptabel in de concurrentie tussen bedrijven? Waar legt iemand de grens in de middelen die hij of zij inzet om het doel te bereiken?

De vraag is of er een laag nul is. Wellicht. Enkele mogelijkheden:

  • De hoofdpersoon probeert zijn probleem op te lossen en zet zich daar steeds krachtiger voor in. Hij ontdekt zaken en onderneemt actie waar de nodige personen baat bij hebben, de oplossing van zijn eigen probleem komt echter geen stap dichterbij. Gaat dat over de onmacht van de mens om de loop der dingen te beïnvloeden?
  • Tegen het einde van het verhaal komt hij kort “aan het stuur” te zitten en neemt een verstrekkende beslissing. Moet je de unieke kans om dit te doen met beide handen aanpakken?
  • Is alles wat mogelijk is ook wenselijk? In generieke zin niet. Maar wie bepaalt dit in specifieke gevallen? Mensen zullen verschillend beslissen.
  • Heb je het recht om de mensheid iets goeds te onthouden omdat je meent dat het voorkomen van misbruik daarvan een groter goed is? Ik zou het niet weten omdat deze gebeurtenis niet gepland was, maar een conditio sine qua non bleek voor vervolgverhaal (zonder die gebeurtenis onmogelijk).

Doelgroep

De schrijver classificeert Desert Lab als een literaire thriller, met trekken van een whodunit. Een interessant verhaal voor iedereen die van een thriller met actie houdt, maar waarbij de nadruk ligt op de psychologie achter het handelen van de mens. Dit boek is ook geschikt voor de middelbare scholier, gezien de vrij milde verteltrant, minder “heftig” dan bijvoorbeeld de thrillers van Preston & Child. Bovendien acht de schrijver het boek geschikt voor boekanalyse op de middelbare school. Ook de bovengenoemde tweede laag is geschikt voor een klasbespreking.

Dankwoord

Ik heb grote steun ontvangen van mijn vrouw Rita. Haar complementaire kijk op de tekst was een rijke aanvulling. Mijn redacteur Bianca Nederlof ben ik dankbaar voor haar waardevolle ideeën en uitstekende begeleiding.

Verder wil ik graag Diana Saveur en Rob Steijger bedanken voor hun waardevolle adviezen; zij waren de eersten die het begin van het boek onder ogen kregen.
Veel heb ik geleerd van medeschrijvers op de site Schrijvers Online. Van het grote aantal personen wil ik Janpmeijers, Yrret, Diana Silver, Thérèse en Ikruijsw niet onvermeld laten. Ik heb genoten van onze gedachtewisselingen.

Emily, Marrit en Chantal waren mijn enthousiaste en behulpzame Vergilius op reis door de onbekende uitgeverswereld.
Voor informatie over een breed scala van onderwerpen ben ik dank verschuldigd aan een grote hoeveelheid internetsites. Titels en auteurs van boeken die mij ten dienste stonden zijn te vinden op de Desert Lab website.

Last but not least: mijn schoonzus Yanti Widyasari voor de fantastische tekeningen.